Wykonanie podbudowy z chudego betonu

Przy budowie nawierzchni drogowych i lotniskowych jedną z warstw nawierzchni często występuje podbudowa z chudego betonu. Takie konstrukcyjne warstwy nawierzchni, w przeciwieństwie do podbudów wykonanych z materiałów niezwiązanych, mają szereg zalet: dużą trwałość, brak powstawania sieci spękań i osiadania nawierzchni. Szacunkowy okres użytkowania tego typu nawierzchni to 25 lat.



Beton chudy uważany jest za beton ciężki następujących klas: C 8/10-C 12/15 otrzymywany przez zagęszczanie zapraw sztywnych za pomocą walców i płyt wibracyjnych.

Efekt oszczędności w budowie nawierzchni z chudego betonu uzyskuje się dzięki prostocie procesu technologicznego jej układania, zastosowaniu lokalnych materiałów obojętnych i surowców wtórnych, niskiemu zużyciu cementu, a także dzięki temu, że pozwala to na układanie górnych warstw konstrukcyjnych nawierzchni bez przerwy technologicznej, która jest wymagana przy wykonaniu podbudowy z betonu drogowego. Zalety wykonania podbudowy z chudego betonu to większa wytrzymałość i jednorodność i mniejsze zużycie cementu niż przy wykonaniu podbudowy z materiałów obojętnych impregnowanych spoiwami mineralnymi.



Przy doborze składu chudego betonu należy wziąć pod uwagę następujące warunki i wymagania:

• Charakterystyki wytrzymałości na ściskanie w zakresie C8/10 – C12/15;
• Wytrzymałość na rozciąganie w zakresie od 1,2 MPa do 2,4 Mpa;
• Mrozoodporność od 50 do 100;
• Wielkość kruszywa waha się w granicach dla drobnoziarnistego-do5 mm, gruboziarnistego-do 40 mm;
• Jako spoiwo stosuje się cement portlandzki;
• Możliwość zastosowania dodatków uplastyczniających, ale nie więcej niż 5% całkowitej masy cementu;
• Ograniczenie zawartości pyłu i cząstek gliny nie powinno przekraczać 10% masy całkowitej.

Najczęściej podczas budowy dróg nawierzchnie z warstwy chudego betonu mają grubość co najmniej 15-20 cm, w zależności od kategorii drogi i warunków klimatyczno-geologicznych. Beton chudy należy układać na dobrze zagęszczonym i wypoziomowanym podłożu. Mieszanka jest rozprowadzana i poziomowana za pomocą kompleksów do układania nawierzchni betonowych, profilarek, rozściełaczy asfaltu i po prostu za pomocą równiarek samojezdnych ze szczegółową kontrolą wzniesień. Zaleca się układanie mieszanki o szerokości chwytu nie większej niż 10 metrów i długości 40-50 metrów. Po czym następuje etap zagęszczania mieszanki za pomocą walców. Praca walców powinna trwać do momentu, gdy współczynnik zagęszczenia będzie nie mniejszy niż 0,98.



Ostatnim etapem w procesie wykonania podbudowy z chudego betonu jest wykonanie dylatacji. Szczeliny dylatacyjne wycina się w odstępach 12-15 m w zależności od grubości warstwy podbudowy i na głębokość równą jednej trzeciej grubości warstwy. Szerokość komory szwów jest równa grubości dysku, cięte szwy nie muszą być uszczelniane.

Beton chudy jest używany w różnych dziedzinach budownictwa jako materiał do podbudów i fundamentów. Jest łatwy w produkcji, niedrogi i stanowi dobrą alternatywę, ponieważ ma wysoką wytrzymałość, mrozoodporność i wodoodporność.